روز 235

صبح بخیر محمدمهدی!

مطلبی رو که می خوام الان بنویسم در مورد توانایی های شماست که دیشب فرصت نکردم در تکمیل پست بذارم.

سعیت برای چهار دست و پا رفتن خیلی بیشتر شده. بعضی وقت ها سه چهار قدمی میری و بعدش تلپی می خوری زمین و اگر خسته باشی خیلی ناراحت میشی و گریه میکنی!

کلن ورجه وورجه ات زیاد شده و وقتی من نشسته باشم مدام از بغل من بالا میری. مخصوصا موقع غذا خوردن که یا در حال نیم خیز بهت غذا میدم یا زیر بغلت رو گرفتم و ایستادی! نمیدونی مادر این چند روزه مچ دستم چقدر درد گرفته!! جالب اینجاست که حتی میگی دستم رو ول کن تا خودم بایستم!

وقتی که میخوام پوشکت رو عوض کنم و بشورمت مدام شیر آب رو میبندی. من باز میکنم و شما دوباره میبندی!

شبا وقتی می خوای بخوابی باید حسابی ورجه وورجه کنی و از روی مامان بالا بری و بشینی و حرف بزنی تا خوابت ببره. خیلی وقتا همینجوری که داری برای خودت قصه میگی یه دفعه ای صدات قطع میشه و میبینم که خوابت برده.

با دیدن ادمای دیگه غریبی نمی کنی و حتی خیلی وقتا بغلشون هم میری!