محمد مهدی

نوشته هایی برای پسرم

نوشته هایی برای پسرم
پیوندها

۱۲ مطلب در بهمن ۱۳۹۲ ثبت شده است

تولد

28 بهمن 1391


28 بهمن 1392

  • مامان لیلا

سلام پسر یکساله ی من

با احتساب سال 91 که کبیسه بود. امروز 367 امین روز از زندگی شماست.

تولدت رو بهت تبریک میگم و امیدوارم سالیان زیاد صحیح و سلامت، زیر سایه ی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و در لشکرشون باشی.

دیروز می خواستم این پست رو برات بذارم اما فرصت نشد. راستش گل پسر عزیز من یه مقدار حال ندار بود. نمیدونم سرماخورده یا پیش زمینه های درآوردن دندون جدیده اما به دو شبه که تب میکنی و آبریزش بینی داری و البته آب دهنت هم به شدت آویزونه و بعضی وقت ها عطسه یا سرفه هم می کنی.

امیدوارم تا روز شنبه خوب خوب بشی که بتونیم بریم و برات واکسن یکسالگیت رو بزنیم :)

در سال اول زندگیت 6 تا دندون درآوردی. تونستی راه بری. به زبون خودت حرف میزنی و هروقت دلت بخواد مامان و بابا میگی. هنوز نمیتونی پازل درست کنی اما کلاغ پر، گنجشک پر و لی لی حوضک بازی می کنی. علی رغم تدابیر امنیتی من برای نیومدن شما به آشپزخونه بالاخره یجوری راه رو پیدا میکنی و کمدها رو بیرون میریزی.

خلاصه اینکه توی این یکسالی که گذشت شما شادی و نشاط رو به خونه ی ما آورده بودی. لحظه لحظه های دیروز و امروز رو من به یاد سال گذشته بودم و تداعی خاطراتش رو میکردم.

در پست بعدی هم دوتا عکس میذارم یکی مربوط به ساعت 4:35 28 بهمن سال 91 و یکی هم مربوط به امسال. تصمیم دارم این پست رو هرسال به روز کنم.

  • مامان لیلا

وقت خوابت بود و بی قرار بودی. خستگی مهمانی های تو در توی روز قبل هنوز روی تنت مانده بود و برای خوابیدن آرامشی می خواستی. در آغوش من هم آرام نمیگرفتی و گریه میکردی و اشک میریختی. از خودم جدایت کردم و روی پتوی صورتی رنگ مورد علاقه ات غلت میزدی و ناراحت بودی از اینکه چرا خوابت می آید. ناگهان به ذهنم خطور کرد و گفتم "الله" خیره شدی و به دهانم نگاه کردی. دوباره تکرار کردم "الله" و تو خندیدی. آرام شده بودی و گوش میدادی . چند باری تکرار کردم. دیگر خبری از گریه نبود. همه اش آرامش بود. برای تو و برای من ...

تکرار میکردم "الله" و فکر میکردم به معجزه ی "الا بذکر الله" که قلوب را اطمینان می بخشد. آهنگی به کلامم دادم و به لااله الله رساندم و در آغوشت گرفتم. لحظاتی بعد خواب تمام وجود تو را فراگرفته بود ...

  • مامان لیلا

سلام پسرم

امروز آخرین روز از ماه دوازدهم و اولین سال زندگی شماست. یادش بخیر. پارسال چنین روزی جمعه بود و من اصلا فکرش رو نمیکردم که شب نشده شما هوس بیرون اومدن میزنه به سرت :) واقعا اون لحظات آخر که توی شکم مامان بودی چه احساسی داشتی؟ چی شد که دلت خواست یه دفعه ای بیای بیرون؟ :)


گل مامان، آخر هفته ای که گذشت، یعنی همین پریروز، ما رفته بودیم به قم. اونجا به مناسبت تولد شما یه مهمونی نهار گرفته بودیم که عمه ها و خاله و دایی بابامحمود دعوت شده بودن. خیلی خوش گذشت. برای اولین بار شما سر سفره فقط از غذای آدم بزرگا خوردی. البته این غذا سوپ جو بود و مقداری هم برنج که مامان با دستش له میکرد و بعضی وقتا میزد توی آب خورش و میداد به پسرش.

راستی نکته ای که برام جالبه اینه که از وقتی به شما برنج میدم خیلی دیر به دیر گرسنه میشی و البته بیشتر هم تشنه میشی. برای همین هم میخوام سعی کنم تا عادت شب شیر خوردنت رو یه مقدار کم کنم. آخه خودم دیگه کم آوردم :دی


بریم سراغ اصل مطلب، روز جمعه بعد از رفتن مهمونا برای شما تولد گرفتیم و مامان به جای شما شمع یک سالگیت رو فوت کرد. دست عمه زینب سالم باشه که رفت و برای شما کیک تولد خرید و سر همه ی اونای دیگه هم سلامت باشه که کلی شما رو کادو بارون کردن :)



این هم آرنیکا خانم در آخر شب تولد آقا محمدمهدی 


  • مامان لیلا



مدت زمان: 13 ثانیه
  • مامان لیلا


مدت زمان: 19 ثانیه

پ.ن : صدای پس زمینه مربوط به برنامه ی جمعه ی ایرانی رادیوست :)
  • مامان لیلا

سلام نازنینم

چند روز پیش بود که خودت تونستی بدون دست گرفتن از جایی از روی زمین بلندشی و بایستی. کلی تشویقت کردم و شما با تعجب نگاهم کردی. فردای اون روز هم دوباره تکرار کردی و از روز بعدش زیادتر شد. دیروز هم چندین بار بلندشدی و افتادی. مدام بلند میشدی و میفتادی اما امیدت رو از دست نمیدادی :)


عزیز دلم، فقط 8 روز تا تولد شما مونده و من و بابامحمود تصمیم داریم آخر این هفته بریم قم و با دعوت کردن خاله و دایی و عمه های بابامحمود برای شما جشن تولد بگیریم. من از الان دارم برنامه ریزی برای غذاها و تدارکات مهمونی رو میبینم بس که خوشحالم :)


راستی پسرم، شما مدتیه که دیگه پستونک نمیگیری. نمیدونم دقیقا از چه زمانی ولی فکر کنم یک ماهی بشه. من از این موضوع خیلی خوشحال نیستم چون برای خوابیدن شب شما روی پستونک حساب کرده بودم اما از طرفی وقتی می بینم که چقدر راحت و بی دردسر دیگه پستونک نخوردی خدا رو شکر میکنم. البته این رو هم بگم که فکر میکنم برداشتن این موجود دوست داشتنی در طی روز از جلوی دست شما و منحصر شدنش به رختخواب باعث شد که از عادتش بیفتی. هرچند که شما تقریبا از ماه 3 به بعد خیلی دیگه علاقه ی شدیدی بهش نشون نمیدادی. الان هم که تا میذارم توی دهنت یا ناراحت میشی و درمیاری و پرتش میکنی و یا با زبونت میدی بیرون!



  • مامان لیلا
سلام گلم
قول داده بودم برات از راه رفتنت بنویسم. از هفته ی پیش که دو روز رفتی مهدکودک انگار راه رفتنت یکدفعه ای رشد کرد. تلاش و تمرینت برای راه رفتن بیشتر شده. بعضی وقت ها فاصله های نسبتا طولانی رو و تا 30 قدم میتونی برداری و البته وسط راه برای حفظ تعادلت می ایستی. بعضی وقت ها هم به هدف که نزدیک میشی میخوای سرعتت رو تند کنی که میخوری زمین. حالا ممکنه این هدف یه بار مامان باشه و یه بار مهر نماز :)
متاسفانه هنوز موفق نشدم عکس و فیلم شکار کنم. آخه کافیه بفهمی دوربین دستمونه اونوقت تمام هوش و حواست میشه گرفتن دوربین.
خلاصه اینکه این روزها مدام داری تمرین راه رفتن میکنی و امیدوارم تا روز تولدت راه بیفتی :)
  • مامان لیلا

سلام گل مامان

میبینی اصلا فرصت نمیکنم بیام و برات بنویسم؟! آخه انقدر که شما بلا شدی. پرجنب و جوش و سرحال. اصلا اجازه نمیدی مامان تکون بخوره وقتایی که بیداری. میگی همش کنار من بشین و من بازی کنم. تلفن که حرف میزنم مدام گریه میکنی و می خواهی تلفن رو از دستم بگیری. موبایل هم که دیگه بدتر. تلویزیون رو خیلی روشن نمی تونم بکنم چون نگران میشم که چشمای گل پسر من ضعیف بشه. تازه بعضی از وقتایی هم که روشن می کنم شما شاکی میشی که چرا به شما توجه نمی کنم. کافیه بخوام برم توی آشپزخونه یه چیزی بیارم بخوریم. شما جیغ و داد راه میندازی. کتاب هم بخوام بگیرم دستم و بخونم شما سر میرسی و از دستم میگیری و کاغذهاش رو پاره پاره میکنی و می خوری! خلاصه اینکه اکثر وقت ها ما نشستیم و داریم در و دیوار رو تماشا میکنیم و شما بازی می کنی و البته هروقت خودتون صلاح بدونید با شما هم بازی میکنیم :)

حالا متوجه شدی چرا فرصت نمی کنم برات بنویسم؟ چون زمانهایی که خوابی انقدر کار نکرده دارم که اول میرم تا اونها رو انجام بدم.

بگذریم.

12 روز دیگه شما یک سالت تموم میشه و من روزشماری میکنم برای رسیدن روز تولدت. این ماهی که گذشت رشد خیلی سریعی داشتی. هر روزش داری بزرگتر از روز قبل میشی. حرفامونو خوب میفهمی. بازیا رو خوب میفهمی. یه جورایی شعورت خیلی رفته بالا ؛)

هفته ی قبل رفته بودیم قم. اول که وارد شدیم شما خیلی غریبی میکردی و چسبیده بودی به مامان و پیش هیچکس نمیرفتی. اما کم کم یخت باز شد و شروع کردی به بازی کردن. تا اینکه باباجون اومد خونه و شما هم پریدی بغلش و طبق معمول خودتو براشون شیرین کردی.

جونم برات بگه که کلی راه رفتنت تقویت شده بود. البته برای راه رفتنت میخوام یک پست جداگانه بذارم.

خلاصه اینکه ما پنجشنبه شب رفتیم قم. جمعه عصر رفته بودیم مهمونی و در راه برگشت که بابامحمود همراهمون نبود و من داشتم رانندگی میکردم و شما بغل عمه سکینه بودی شروع کردی به گریه کردن. خوابت گرفته بود و بغل مامان رو میخواستی. هرچی شعر خوندم و سعی کردم آرومت کنم نشد و اشکی بود که میریختی. خلاصه کشیدم کنار و عمه نشست پشت فرمون و شما توی بغل مامان شیر خوردی و خوابت برد. حوالی ساعت 8 بود که خوابیدی و تا شب که می خواستیم برگردیم تهران هم بیدار نشدی و تا فردا صبح ساعت 10 خواب بودی.

از روز یکشنبه تهران برف شدیدی گرفته. دیروز مدرسه ها تعطیل شده بود و ما همراه خاله زهرا برای نهار رفتیم خونه ی باباجون. شما هم اونجا کلی راه رفتی و کلی شیرین کاری کردی. رابطه ی شما هم با بابای من مثل بابای بابامحمود خیلی خوبه. غلش میری و دیگه حتی بغل من هم نمیای! خاله زهرا کلی شما رو میچلوند و جیغت رو درمیاورد. علی پسرخاله هم هروقت میومد سمتت جیغ میکشیدی. آخه مدام فشارت میده و مدل پسرونه باهات بازی میکنه ؛) اما از دختر خاله ات بگم که بازی مورد علاقه ی شما هل دادن روروئکه و ریحانه ی طفلی هم پا به پای شما روروئک رو میگیره که یه وقت لیز نخوره و شما بخوری زمین.




  • مامان لیلا

سلام نازنینم

 21 روز دیگه تا یک ساله شدن شما مونده. الحمدلله مشکلاتی که این مدت باهاش درگیر بودی خیلی کم شده. اما این روزا درگیر دندونهای جدیدی. من هم روزی چندبار روی لثه هات دیفن هیدرامین میزنم تا هم دردشون کمتر بشه و هم کمک بشه که زودتر دندونات در بیاد. این رو خانم دکتر صرافان، طب سنتی، بهم گفت.

حالا که کمی از عمده ی مشکلاتت حل شده در فکر اینم که خوابت رو تنظیم کنم. فعلا برنامه ات اینجوریه که شب هر ساعتی که خوابیده باشی صبح از ساعت 9:30 ، 10 بیدار میشی و عصرها هم حدودای سه ساعت می خوابی. خوابیدنت به این بستکی داره که کی شربت سیتریزنت رو بخوری. اگر همون موقعی که میخوری تا یک ربع بعدش موفق به خوابوندنت شدم که خوشبخت روزگارم! در غیر این صورت نمیدونم چه تغییرات فیزیکی ای در بدنت رخ میده که تا یک ساعت و نیم بعدش بیداری و ورجه وورجه میکنی و البته بعدش بیهوش میشی. خاله زهرا میگه این داروها مُخِل خوابن.

این روزا داری مقدمات راه رفتن رو یاد میگیری. بدون اینکه دستت رو بگیری به جایی سعی می کنی بایستی. گهگاهی قدمی بر میداری. یاد گرفتی در حالیکه روی پاهات ایستاده ای سرت رو بذاری رو زمین و منحنی بسازی!

پریروز برای اولین بار بدون کمک کسی و خودت به تنهایی از روی مبل اومدی پایین.

دیروز مامان مهمون داشت. خاله سارا و خاله زهرا، از دوستان قدیمی مامان، اومده بودن خونمون برای نهار. من هم خیالم راحت بود که چند روزیه که راه آشپزخونه رو با صندلی بستم و شما نمیتونی بیای و من با خیال راحت کارهام رو انجام میدم. اما شما به عشق جاروبرقی! از روی صندلی مَلَّق زدی و خودتو انداختی توی آشپزخونه! بعد از اون هم یاد گرفتی که صندلی رو هل بدی و از کنارش راه باریکی برای خودت درست کنی و بیای داخل! و خلاصه اینکه کار من در اومد.

مهمونا که رفتن یه تیکه از انارهایی که برای مهمانها پوست کنده بودم رو نمی دونم از کجا کش رفتی و شروع کردی به خوردن. خیلی بامزه می خوردی. دونه ها و پوست و همه چی رو باهم گاز میزدی. اما بعد از تموم شدنش تمام سر و صورت و لب و دندونا و زبونت سیاه شده بود!


این عکس ها هم از جمله مکان های مورد علاقه ی شما گرفته شده.




  • مامان لیلا