سلام پسر یک سال و دو روزه ی من
بالاخره بعد از مدت ها تفکر برای تصمیم گیری، در روز تولد شما بابامحمود صندلی ماشین خرید.
امروز صبح وقتی که می خواستیم بریم دانشگاه برای اولین بار روی این صندلی نشستی. مامان هم کنار شما نشست تا یک وقت هناراحتی نکنی. پسر من هم مات و مبهوت داشت این رف و اون طرف رو تماشا میکرد و صداش هم در نمیومد. موقع برگشت هم همینطور. فقط وقتی که بابا دید خیلی ساکتی و صدات کرد که باهات حرف بزنه شروع کردی به غر زدن که بخوای بیای پایین و بری پیش بابا که بابا دستش رو از پشت سرش دراز کرد و من دست شما رو لحظه ای رسوندم به دست بابا و آروم شدی. فقط وقتی میرسیدیم به مقصد و تا ماشین می ایستاد ناراحت میشدی.
امیدوارم همیشه همینقدر آقا و ساکت بشینی روی صندلی مخصوص خودت.
امروز برای اینکه ترسیدم با دیدن موبایل دست من فیلت یاد هندوستان کنه و دیگه روی صندلی بند نشی عکس نگرفتم، اما حتما بزودی برات عکس میذارم.
