19 روزگی

سلام پسر قشنگ مامان

امروز پنجشنبه است و ما الان در بیستمین روز از زندگی شما هستیم. درواقع 19 شبانه روز و 4 ساعت و 30 دقیقه از ورود شما به این دنیا میگذره. 

عزیز مامان، هرروز که میگذره توانایی های شما هم بیشتر میشه. اگر از ساعت بیداریت که داره بیشتر میشه بگذریم، حرکاتت هم داره روز به روز تغییر می کنه. امروز وقتی توی بغل مامان از اتاق خواب اومدیم بیرون شما با دید جستجوگرانه اطراف رو نگاه می کردی. امروز هروقت هم که من با شما صحبت می کردم بیشتر حواست به اطراف بود.

عزیز دل مامان، شما هرروز داری بزرگتر میشی و من و بابا لحظه لحظه های زندگی شما رو پشت سر میگذاریم. راستش رو بگم هر روزی که میگذره دلم برای روز قبلت تنگ میشه. شیرینی حضور شما انقدر زیاده که همه ی سختی هایی که نگهداری و مراقبت از شما داره رو تحت تاثیر قرار میده. دیگه از این سختی ها چی بگم که هرروز یه چشمه اش رو به ما نشون میدی ؛) از جیش کردن نصفه شب روی فرش خونه، موقع باز کردن پوشکت گرفته تا خودزنی و جیغ و داد موقع گرسنگی :)

راستی پسرم، امروز یه برف خیلی قشنگی اومد، راستش رو بخوای زمستون امسال به جز یکدفعه ی خیلی کم دیگه برف نیومده بود. اما نیمه های شب دیشب وقتی شما و مامان دوتایی با هم بیدار بودین، زمین سفید سفید شده بود از برف. این هم اولین برف زندگی شما بود.

عزیز دل مامان، شما الان بعد از حدود 2.5 ساعت بیداری پیچیده شده لای پتو از سرما، به یه خواب ناز فرو رفتی و بابا هم یه ساعتی میشه که داره کاغذهاش رو مرتب می کنه (این هم البته از برکات حضور شماست که بابا بعد 4 سال داره کیف هاش رو مرتب می کنه؛) ). 

این عکس هم مال ساعتی قبل از خواب رفتن شماست که از گشنگی داشتی جیغ می کشیدی و مامان می خواست نماز بخونه و بابا مجبور شد به شما پستونک(یا همون هَم) بده. از این حالت یه فیلم هم موجوده که خیلی دیدنیه :)