شروع غذای کمکی

سلام پسر گل مامان
اول از همه بگم از اینکه هفته ای که گذشت روزهای جمعه و شنبه رو ما قم بودیم. شما حسابی با عمه ها بازی کردی. آخراش دیگه صمیمی شده بودی و موهای عمه ها رو میکشیدی!
کلی ازت عکس گرفتن که بعضیاشونو اینجا برات میذارم. البته عکس پست قبلی رو هم عمه لیلا گرفته بودن و من داغ داغ با موبایلم برای شما آپلودش کردم.

گل پسرم، پریروز رفتیم پیش آقای دکتر. البته تصمیم داشتم هفته ی آینده و بعد از واکسن شش ماهگیت ببرم اما سوختگی پاهات که هرکار می کردم هم خوب نمی شد باعث شد تا دیروز بریم.
وزنت 7 کیلو و 500 گرم بود! دکتر گفت دقیقا روی نمودار. قدت هم 66 سانتی متر. یعنی فقط دو سانتی متر اضافه شدی!
تازه آقای دکتر باهام دعوا کرد که چرا غذای کمکی رو برات شروع نکردم. من هم گفتم آخه شما تاکید نکردین و اینا. اینه که قرار شد برات سوپ درست کنم. با برنج و هویج و سیب زمینی و گوشت شروع کنم و با 4 قاشق مرباخوری. در ضمن آقای دکتر گفت که فرنی و حریره بادوم دیگه به درد عمه ات می خوره :دی
خلاصه اینکه شما از همون شب سوپ خوردی و با چه ملچ و ملوچی. دیروز هم دو وعده بهت فرنی دادم و یک وعده سوپ. می خوام حسابی تپلت کنم.
ضمنا خبر خوش بهت بدم که دکتر گفت میوه هم میتونی به شکل پوره بخوری :)

فرنی

سلام مهربون مامان

الان دو روزه که دیگه راحت میتونی غلت بخوری. البته هنوز درحال تمرین کردنی. بعضی وقت ها می خوای از جات بلند بشی ولی نمی تونی و دمر میشی. برای همین هم کلی ناراحت میشی و گریه می کنی. :)

دیگه خیلی خطرناک شدی. نمیشه تنهایی گذاشتت روی تخت. پریشب نزدیک بود از روی تخت بیفتی. البته بابا محمود کنارت بود و داشتید با هم بازی میکردید. انقدر لگد زده بودی و غلت زده بودی که از اونور تخت اومده بودی اینورش. سرت به سمت بیرون تخت بوده و تا داشتی لیز می خوردی به سمت پایین بابا پاهات رو گرفته.

همون شب روی تخت دراز کشیده بودی و اطرافت رو بالش و پتو گذاشته بودم به خیال خودم که نمیفتی. بعد چند دقیقه صدای جیغ و دادت رفته بود هوا و من احساس کردم که از لای پتوی چیزی داره صدات میاد. دستم بند بود و نمی تونستم بیام سراغت. بابا اومد سراغت و دید انقدر وول خوردی پتو رو پیچیدی دور خودت و یه غلت دیگه بزنی از تخت میفتی پایین!

خلاصه اینکه باید خیلی مراقبت باشیم.

عزیز دل مامان، شما اولین ماه رمضون عمرت رو داری سپری می کنی. این ماه رمضون برعکس سال گذشته به مامان خیلی داره خوش میگذره. چون شما رو داره :)

پریشب افطار خونه ی خاله نسرین دعوت بودیم. خاله فرنی درست کرده بود. سر سفره ی شام که نشستیم تصمیم گرفتم یه خورده به شما بدم. انگشتم رو زدم توی فرنی و دادم خوردی. آخ که با چه ولع و اشتهایی انگشت مامان رو میک میزدی. خاله خواست با قاشقت بهت بده اما نخوردی :دی سه تا انگشت فرنی خوردی و انگار خوب سیر شده بودی :)

ضمنا می خوام کم کم شروع کنم شبا تنهایی بخوابونم روی تختت تا خودت خوابت ببره. دیشب این کار رو کردیم. نیم ساعتی وول خوردی و بعدش خوابت برد.

143 روزگی

سلام میوه دل مادر

امروز در 143 روز از روزی که شما به این دنیا اومدی میگذره. به عبارتی 4 ماه و 21 روز و به عبارت دیگه 20 هفته و سه روز.

دیروز ظهر برای فرار از پشه ها از خانمی و باباجون خواستیم که بیان دنبالمون و ما رو ببرن خونشون! حضور ما باعث شد که شب بقیه هم بیان اونجا. همه میگفتن که با کله ی کچل خیلی خوشگل شدی. به جز علی!

امروز در یک اقدام کمکی از سوی مامان انگشت شستت رو کردیم توی دهنت! خیلی باحال بود.

بذار یه نکته ی جالبی رو برات بگم که به عمق آدمیت خود فسقلیت پی ببری! حدود دو سه هفته پیش جای تخت شما رو با هزار دنگ و فنگ با جای تخت مامان و بابا(به تنهایی) عوض کردم. چندتا دلیل هم داشتم. بیشتر این دلیلا بخاطر خودت بود. از جمله باد کولر و سر و صدا. تختت رو گذاشتم کنج اتاق که مثلا راحت تر بخوابی. اما دریغ از یک شب که با آرامش بخوابی و بذاری مامان هم بخوابه. در طول روز که حتما باید روی تخت ما می خوابیدی تا خوابت خواب بشه! از خواب که بیدار میشدی جیغ و داد و گریه بود و خواب رفتن در بغل مامان! خلاصه اینکه پریشب دوباره تختها رو برگردوندیم سر جاش(این بار با کمک بابا) الان نه تنها دو شبه که راحت می خوابی. بلکه در طول روز هم بدون هیچ مشکلی روی تخت خودت می خوابی. یکی دوبار هم که خواستم روی تخت خودمون بخوابونمت ناراحت شدی!!! خلاصه اینکه برای خودت شخصیتی هستی و ما خبر نداریم انگار!

عکس روز

خیلی سعی کردم در حالت بیداری یه عکس مناسب ازت بگیرم اما نشد

تراشیدن مو

پسر عزیز مادر

دیروز رفتیم دیدن نی نی خاله مریم که پریشب به دنیا اومده بود. زهرا خانم خوشگل که وزن موقع تولدش دقیقا مثل وزن موقع تولد شما بود. دو کیلو و دویست و هشتاد گرم. یاد روز اولی که شما به دنیا اومده بودی افتادم و اومدم عکسای اون روزت رو دیدم. خیلی خوشحالم که از روز تولد شما به حد کافی عکس و فیلم دارم :)

محمدمهدی من، دیشب بابا در یک اقدام انتحاری موهای سر شما رو ماشین کرد! بعدش که دیدیم خیلی داری اذیت میشی تصمیم گرفتیم ببریمت حمام و با تیغ بتراشیم. الهی قربونت بشم پسرم که خیلی اذیت شدی. آخرش هم یه تیکه های کوچولویی روی سرت این طرف و اون طرف جا موند. راستش من اصلا کله ی کچل دوست ندارم. به نظرم اصلا خوشگل نشدی برای همین خیلی ناراحتم :(

از حمام که اومدی بیرون خیلی خسته بودی. چشمات قرمز قرمز شده بود. شیر که خوردی یه ذره بازی کردی و بعدش خوابوندمت. نیم ساعت بعد بیدار شدی اما انقدر خسته بودی غر میزدی. توی بغل مامان خوابت برد و یه دو ساعتی خوابیدی. حوالی ساعت 11 برای شیر خوردن بیدار شدی و دیگه خوابت نبرد اما خیلی خیلی خسته و خواب آلود بودی. آشغال هم بود که مدام از گوشه ی چشمات بیرون میومد. شکر خدا زود خوابیدی. اول شب پیش خودم خوابوندمت چون خیلی دلم از بلایی که سرت آورده بودیم برات سوخته بود و فکر کردم که به محبت نیاز داری. تا ساعت 2 که بیدار بشی و شیر بخوری پیش خودم بودی و بعدش گذاشتم روی تخت خودت. می خواستی غلت بزنی و کنار مامان جات تنگ شده بود :)

محمدمهدی خسته ی مامان بعد از حمام

امروز صبح حوالی ساعت 9 که از خواب بیدار شدی قرمزی چشمات تقریبا رفته بود اما خستگی بود که توی چشمای قشنگت موج میزد.  :)

راستی پسرم دیروز یه حرکتی ازت دیدم! روی زمین خوابیده بودی پایین مبل. رومبلی رو می گرفتی و خودت رو بهش آویزون میکردی و می خواستی بلند شی. اما نمی تونستی. با این وضعیت پیش بری فکر کنم از ماه دیگه بشینی و چهاردست و پا هم بتونی راه بری :)

عکس روز با یک هفته تاخیر!

سلام عزیز دلم.
توی پست قبلی برات نوشته بودم که تونستی غلت بزنی. این غلت زدن دیگه شده برات یه کار همیشگی! تا میذارمت روی زمین شروع میکنی به غلت زدن. فعلا نمی تونی به حالت قبلی برگردی . وقتی غلت میزنی می خوای سینه خیز به سمت جلو حرکت کنی اما نمی تونی. هنوز یاد نگرفتی که باید با کمک دستات اینکار رو بکنی، برای همین شورع می کنی به ناراحتی کردن. انقدر صورتت رو به زمین میمالی که بتونی بری جلو که لپات گل انداختن! نکته اینجاست که وقتی برت میگردونم صورتت هم خیس خیسه و نمیشه بوست کرد :دی
از مسائل دیگه ای که باهاش دست و پنجه نرم می کنیم غلت زدن شما توی خوابه. خیلی دوست داری روی شکم بخوابی. اولین بار این حرکت رو پنجشنبه ی پیش کردی. توی خواب وقتی روی شکم میشی طبیعتا نمیتونی برگردی و شروع می کنی به ناراحتی. توی روز باهاش کنار میام اما شبا خیلی لجمو درمیاری. چون تا برت میگردونم دوباره غلت میزنی و میری روی شکم :دی

- دیروز رفتیم پیش آقای دکتر، وزنت 7 کیلو بود و قدت 64 سانتی متر. شکر خدا همه چیز اکی بود.

- امروز برای اولین بار غذایی غیر از شیر مامان خوردی. عصاره ی بادوم! البته خیلی خوشت نیومد. با شیشه که نمی خوردی. با قاشق هم نصفش رو می ریختی بیرون و نصف دیگشو می خوردی.

بدقلقی

سلام عزیز دلم

نمی دونم امروز چه مشکلی داری، اما احتمالا از اثرات واکسنه. خیلی بیتابی می کنی. صبح باهم رفته بودیم مدرسه، چندساعتی اونجا بودیم و شما برخلاف هربار که میریم یکی دو ساعت خوابیدی. خونه هم که برگشتیم شروع کردی به گریه کردن. گفتم شاید گرسنه باشی، شیر دادم ولی بعدش دیدم که پشت کمرت خیس خیسه! تشکت هم خیس شده بود. ظاهرا پوشکت پس داده بود اون هم از پشت! جالب اینجاست که پوشک خشک بود! من نمی دونم چی جوری این پوشکها رو تولید می کنن! خلاصه لباسات رو که عوض کردم خندون شدی. یه خورده بازی کردی و حدود ساعت 4 بود که خوابیدی. از اون موقع تا حالا هربار که بیدار شدی فقط گریه کردی و توی بغلم بودی. خواب که میرفتی تا میذاشتمت روی تخت شروع می کردی به گریه کردن. حدس میزنم بدنت هم یه خورده درد میکنه چون ماساژت که میدم آروم میشی :) میگم ناقلا، نکنه همه ی اینا بهونه است و دلت برای بابایی تنگ شده؟! ؛)

خلاصه الان ساعت یه ربع به دهه. قرار بود امشب به اصرار ریحانه و علی بریم خونشون. دیشب کلی منتظرمون بودن اما من دیدم شما از اینکه خونه ی خودمونیم خوشحالی دلم نیومد ببرمت. اما خاله زهرا فردا امتحان داره و داره جوجه هاشو زود می خوابونه، با این حال و روز شما هم اگه بریم اونجا شما نمیذاری خاله درس بخونه :)

همین الان یه خورده صدای بیدار باش شما اومد. امیدوارم این بار که بیدار میشی سر حال باشی عزیز دلم :)

واکسن چهارماهگی

سلام مهربونم

بالاخره واکسن چهارماهگی شما هم زده شد.

چهارشنبه شب، من و شما رفته بودیم با هم مهمونی. دیدن یه نی نی دخمل کوچولو که تازه به دنیا اومده و اسمش بشراست. شب بعد از نماز مغرب و عشا بود که خاله مریم و عمو رجل اومدن دنبال من و شما و رفتیم خونه ی آقای عسگری اینا. قبل از حرکت رفتار عجیبی ازت دیدم! خوابت میومد و به همین دلیل داشتی خودتو میزدی!!! بدجوری حرص می خوردی. اولین بار بود که میدیدم این رفتار رو می کنی. فکر کنم به خاطر اتمام چهارماهگیت باشه. خلاصه پسر گلم. اونجا که رسیدیم حدود سه ساعت از آخرین شیری که خورده بودی گذشته بود و من هم چون فکر می کردم علت گریه های توی خونه گرسنگی بوده به شما شیر دادم خوردی. چشمت روز بد نبینه که بعد از خوردن شیر شروع کردی به بالا آوردن شیرها! هروقت هم که حالت بده و شیر روی شیر می خوری روی زمین بند نمیشی. طبیعیه چون به هرحال در حالت عمودی بهتر میتونی شیرای خورده شده رو برگردونی. خلاصه عزیز دلم هرچی شیر خورده بودی رو در دفعات متعدد از معده ی عزیزت خالی کردی و لباسات رو خیس خیس کردی. مامان هم مجبور شد لباست رو عوض کنه و برات پیشبند ببنده. بعد از اینکه این مشکلات رفع شد خواب آلودگی روی شما اثر کرد و شروع کردی به گریه کردن و آروم هم نمیشدی. البته حق هم داشتی. تعداد مهمونا خیلی زیاد بود و سر و صدا هم زیاد بود. برای همین کلافه شده بودی. راستش اگر می دونستم که انقدر مهمون قراره بیاد نمیرفتم!

حوالی 12 بود که خداحافظی کردیم و خاله مریمینا زحمت کشیدن و من و شما رو به خونه ی باباجون رسوندن. شب رو اونجا خوابیدیم و فردا صبح حدود ساعت 8 و نیم من به شما قطره ی استامینوفن دادم و حرکت کردیم.

به مرکز بهداشت که رسیدیم  خیلی شلوغ شده بود. شما هم شروع کردی به بهونه گیری کردن. انگاری گرسنه ات شده بود. نیم ساعتی منتظر شدیم تا نوبتمون شد. شما بغل خانمی بودی. شلوارت رو از پات درآورد و تا من بیام کارت واکسنت رو در بیارم خانم آمپول واکسن رو کرد توی پاهای ناز و تپل شما. من فقط یه لحظه صدای جیغت رو شنیدم که بالا رفت. خانمی میگفت بیه لحظه که آروم شده بودی خانمه آمپول رو کرده بود توی پات. شما هم اول شوکه شدی و بعدش زدی زیر گریه. خلاصه من بغلت کردم و محکم گرفتمت تا پات رو تکون ندی. اومدیم توی ماشین نشستیم. شما داشتی همینجوری گریه میکردی. سریع شروع کردم بهت شیر دادن تا آروم شدی. یه ده دقیقه ای صبر کردیم و حرکت کردیم. تا نزدیکای خونه ی باباجون داشتی شیر می خوردی و خوابت هم برده بود. خونه که رسیدیم از خواب بیدار شدی. انگار درد نداشتی. یه خورده بازی کردی و دوباره خوابیدی. منتظر بودم از خواب که بیدار میشی جیغ و داد کنی. ولی شکر خدا انگر از درد خبری نبود. فقط عصر که شد یه مقدار بیتاب بودی.
من هم دیگه استامینوفن ندادم به شما. تا اینکه شب شد و از خستگی و بی تابی شروع کردی به گریه کردن. کلی رات بردیم و خانمی روی پاش تکونت داد تا خوابیدی.

در تمام مدت شب هر از گاهی بلند میشدم و چک میکردم که تب نداشته باشی. کم کم بدنت داشت داغ میشد. ساعت سه و نیم بود که بلندت کردم تا بهت شیر بدم. تنت خیلی داغ بود. شیر رو که خوردی شروع کردی به گریه کردن. یه خورده راهت بردم تا آروم شدی و یکی دو تا هم باد گلو زدی :پی

اذان صبح شد و خانمی با صدای اذن از خواب بیدار شد. شما توی بغل مامان خوابت برده بود ولی تا میذاشتمت زمین بیدار میشدی. خانمی تحویلت گرفت و روی پات تکونت داد و دوباره خوابیدی اما باز تا اومدی روی زمین بیدار شدی. خلاصه این پروسه ادامه داشت تا تصمیم گرفتیم بهت استامینوفن بدیم و خانمی هم یه حوله خیس کرد و روی سرت میذاشتیم. تا اینکه خوابت برد.

بقیه اش رو خلاصه کنم که فرداش من و شما اومدیم خونه. از درد خبری نبود. اما کلافه بودی و بعد از ظهر هم دوباره تب کردی و استامینوفن دادم خوردی و خوابیدی. شکر خدا از خواب که بیدار شدی خالت خوب بود و پروسه ی واکسن چهارماهگی به پایان رسید :)

البته پسر گلم، در راستای تواناییهای کسب شده ی شما در اتمام چهارماهگی اینه که زیادی گریه میکنی! تا یه خورده ناراحت میشی میزنی زیر گریه و سریع اشک توی چشمات جمع میشه! انگار از صبر پسر کوچولوی من کم شده :) در ضمن خودت رو هم میزنی!! با وجود اینکه روز قبل از واکسن ناخن هات رو گرفته بودم ولی تمام صورتت رو خط خطی کردی. دیروز باز هم گوشه های ناخنت رو سوهان کشیدم و کمی کوتاهشون کردم تا وقتی خودت رو میزنی حداقل آسیب نبینی!!

حدودا یک ساعت و نیم پیش هم بابا محمودت تماس گرفت که داره از گیت فرودگاه رد میشه و اگه خدا بخواد فردا بعد از ظهر خونست!

درضمن مدتهاست که از عکس روز خبری نیست! آخه انقدر کارای مامان زیاد شده که اصلا نمیرسم از شما عکس بگیرم. در ضمن هوا هم گرمه و شما توی خونه با زیرپوش میگردی، زشته من عکست رو بذارم اینجا همه ببینن :دی

جام جهانی

سلام پسرم

بذار قبل از هرچیز یه خبری بهت بدم! دقایقی قبل تیم ملیمون در مقابل کره جنوبی برد و ما رفتیم به جام جهانی! برای اولین بار با تمام وجود آرزو کردم ایکاش بزرگ بودی و باهم میرفتیم بیرون و شادی میکردیم. اما شما در آستانه ی ماه پنجم زندگی در خواب نازی فرو رفتی :)

حالا میریم سراغ حرفای خودمون. شما دیشب اتمام چهارماهگیت رو جشن گرفته بودی! شب ساعت 1:15 بالاخره موفق شدم خوابت کنم و خودم هم خوابم برده بود. یه دفعه ای احساس کردم که یکی داره بهم لگد میزنه! شما بیدار شده بودی و مشغول بازی و خنده بودی. هرچی پستونکت رو میذاشتم توی دهنت مینداختیش بیرون و واسه ی خودت میخندیدی و حرف میزدی! من هم چشمام رو بسته بودم تا شما فکر نکنی مامان بیداره و الان میاد با من بازی میکنه! خلاصه انقدر از من اصرار و از شما انکار بود تا اینکه بالاخره من پیروز شدم! حدود 20 دقیقه بعدش خوابت برد.

الهی قربونت بشم، دیشب عمه سکینه اومده بود اینجا. خدا رسوندش. همیشه به آخرای شب که نزدیک میشیم شما بدقلق میشی. مدام می خوای بغل باشی. همیشه بابا که میومد خونه انگار حالت خوب میشد! احتمالا از اینکه صبح تا شب من رو میبینی خسته میشی و برات تکراری میشم. خلاصه دیشب تا عمه رسید شما هم دیگه منو اذیت نکردی!

سفر بابا

بابا از امشب رفته به یه سفر کاری به سنگاپور. من و شما خونه تنهاییم. شما تا شنبه ی آینده مرد خونه ی مایی. الان هم مامان نشسته پای لب تاپ و شما کنار مامان روی زمین دراز کشیدی و داری بازی می کنی. گاهی پستونک می خوری. گاهی پستونکت رو میندازی و با خودت حرف میزنی. گاهی دستات رو می خوری و بیشتر مواقع هم تلویزیون می بینی. اصولا وقتی تلویزیون می بینی کمتر چیزی میتونه حواست رو پرت کنه. فقط امیدوارم این شبا راحت بخوابی که بابا محمود نیست من خیلی حوصله ندارم با شما چک و چونه بزنم :دی

راستی مادر شما این روزا خیلی بامزه می خوابی. اول اینکه موقع خواب حتما باید مامان کنارت دراز بکشه. بعد هم اینکه معمولا به سمتی که مامان خوابیده باشه غلت میزنی و دستای مامان رو می گیری. من هم معمولا با اون یکی دستم سرت رو نوازش می کنم. هرچند موقعی که دیگه داری به خواب فرو میری اصلا خوشت نمیاد باهات حرف بزنم یا برات لالایی بخونم. خلاصه اینکه در همین حالت به خواب میری.

یکی دو روزه که اسباب بازیات رو با دستات میگیری و سعی میکنی باهاشون بازی کنه. خیلی حرکاتت شیرین و دوست داشتنیه.

پ.ن: حدود نیم ساعت پیش من و شما با هم رفتیم روی تخت و شما هم خیلی زود خوابت برد. من هم اومدم تا وبلاگت رو به روز کنم. امیدوارم دیگه بیدار نشی و البته خوابای خوب ببینی ...

آستانه ی چهارماهگی

سلام عزیز دل مادر

بالاخره انتخابات تموم شد و احتمالا همین دور کارش ساخته است! من هم که به خاطر این انتخابات فرصت نکردم خیلی برای شما مطلب بنویسم. گفتم حیفم میاد که تا سه روز دیگه که چهارماهت هم تموم میشه پیشرفت هات رو ثبت نکرده باشم.

- گفته بودم که یه مدته به پهلو میشی. موقع خواب هم همین کار رو می کنی تا خوابت ببره. بیشتر ترجیح میدی مامان کنارت بخوابه و شما دستش رو بگیری و بخوابی. پاهات رو توی شکمت جمع می کنی . این حالتت برای من تداعی دوران جنینی رو داره.

- هر زمانی که از خواب بیدار بشی می خندی. حتی اگه خیلی خوابت بیاد و چشمات رو نتونی باز نگه داری.

- یه دفتر برات درست کردم که توش یه سری شکل هندسی با کاغذ رنگی چسبوندم :) ظاهرا برای افزایش هوش مناسبه! هرچند که خیلی زود از نگاه کردن بهشون خسته میشی.

- این روزا وقتی بیداری انقدر بازی می کنی که وقتی خوابت میگیره انقدر خسته ای که زودی بیهوش میشی. کافیه وقتی داری چشمات رو میمالی بغلت کنم یا کنارت دراز بکشم. سریع به خوابی ناز و عمیق فرو میری. (مالوندن چشما یعنی من خیلی خوابم میاد)

- نمیدونم داری دندون درمیاری یا نه. ولی آب دهنت مدام آویزونه. مخصوصا بعد از خوردن شیر. پستونک رو هم توی دهنت که می کنم با لثه هات روش فشار میدی. البته وسایل دیگه مثل اسباب بازیات رو میبری سمت دهنت اما خیلی نمیکنی توی دهنت. با پارچه و ملافه بیشتر حال میکنی تا اسباب بازی.

- سه شنبه وقت واکسن چهارماهگی شماست. چند روز بعد از زدن واکسن می خوام ببرمت پیش آقای دکتر برای چکاپ. شاید آقای دکتر بگه غذای کمی برات شروع کنم. آخه حدودا دو هفته ایه که خیلی زود به زود گرسنه میشی و میترسم مامان از پس گرسنگست برنیاد :)

پسر عزیز من، تقریبا یه سال از حیات جسمانی شما میگذره. پارسال یه همچین روزایی شما توی دل مامان بودی و البته خودش هنوز خبر نداشت :)