من در حال عوض کردن پوشک محمدمهدی
محمدمهدی: مامان کوشش؟
من: من اینجا نشستم دیگه عزیز دلم.
محمدمهدی: مامان کوشش؟
من: نمیدونم، شما بگو مامان کوشش
محمدمهدی: مامان پشت کامپیوتره!
من: جدی؟! مامان پشت کامپیوتره؟ پس من کی هستم که اینجا نشستم.
محمدمهدی: شما خودمی!
من: من خودتم؟ یعنی چی؟
محمدمهدی: شما خودمی!
به تعبیر بابا محمود: محمدمهدی یه مقدار جرمی از غذا که وارد بدنش میشه ضربدر سرعت نور به توان دو میشه و تبدیل میشه به انرژی!
سلام عزیز دل شیرین مامان
مامان روزی صد دفعه قربون زبون شیرینت میشه انقدر که قشنگ حرف میزنی.
البته بعضی وقتا یه حرفایی میزنی که ما نمیفهمیم و شما از اینکه ما نمیفهمیم خیلی ناراحت میشی :(
بعضی وقتا هم زبون درازی میکنی :پی
مثلا دیروز یه فلافل دستت بود و داشتی راه میرفتی و میخوردی. نصفه اش رو دادی به بابا. بابا هرچی گفت ببر بده به مامان گوش ندادی. من صدات کردم و گفتم "پسرم بیار اینجا بذار توی بشقاب" برگشتی به بابا گفتی :"بابا خودت ببر بذار توی بشقاب"!
یا چند وقت پیش گفتم پاشو خونه رو مرتب کنیم الان بابا میاد، گفتی "خودت خونه رو مرتب کن"!
و از این جور حرفا
البته در کنارش دلبری هم میکنی.
مثلا چند روز پیش که بابا اومده بود خونه یهو از خودت گفتی "مامان بابا شیرموز میخواد"
البته این حرف رو به این خاطر زدی که بتونی به این بهانه با مخلوط کن کار کنی! :)
خلاصه جونم برات بگه پسرم که دیروز فهمیدیم که خدا به شما یه داداش داده.
امیدوارم برای همدیگه داداشای خوبی باشین :)
سلام پسر نازنین مامان
بالاخره بعد از دو ماه من تونستم بیام و برای پسر خوبم توی وبلاگش مطلب بنویسم!
علت این تاخیر رو بر من ببخش. عمده اش بخاطر عضو جدید خانواده است که تا یه مدت دیگه پا به دنیای قشنگ ما میذاره و این چند ماه به شدت من رو درگیر کرده بود و نمیتونستم پای کامپیوتر بنشینم.
بریم فعلا سراغ شما و تواناییهات!
این روزها بیشتر باهم میریم بیرون. شما به سنی رسیدی که به شدت نیاز به همبازی داری. علاوه بر بیت الزهرا که مکانیه که از طرف حوزه در اختیار ما قرار گرفته و برنامه های خاص خودش رو داره و سعی میکنیم هفته ای یک روز بریم، روزهای سه شنبه هم شما با 4، 5 تا کوچولوی پسر هم سن خودت قرار بازی داری.
شکر خدا هم بچه های خیلی خوبی هستند و هم مامانهای خیلی خوبی دارند.
از حرف زدن شما بگم که داره کامل میشه. شما به سرعت داری کلمات جدید و جمله های جدید رو یاد میگیری. هر چند روز یکبار هم روی یه جمله یا کلمه ای تمرکز میکنی و مدام میگی!
مثلا این مدت روی جمله ی "فلانی بوشش؟" یعنی فلانی، که این فلانی میتونه هرکسی باشه، کوشش؟
یا "مامان/بابا بجا بودی؟" یعنی کجا بودی! جالبه که حرف "ک" رو میتونی بگی ولی نمیدونم اینجور جاها چرا میگی "ب".
سلام پسر مامان
شما آخرین شیر رو از مامان دوشنبه شب، 4 اسفند خوردی.
امروز ، هشتمین روزیه که شما شیر ظهر نمیخوری و پنجمین روزیه که اصلا شیر نمیخوری! یعنی از آخرین باری که مامان به شما شیر داد خوردی 4 شبانه روز و نیم میگذره و من نه تنها باید حواس شما رو پرت کنم وقتی بهونه میگیری بلکه باید حواس خودم رو هم پرت کنم وقتی یادم میفته. بعضی وقتها انقدر دلم میخواد که بغلت کنم و بهت شیر بدم. اما میدونم که خیلی اذیت میشی. بیشتر از اینکه نخوری اذیت میشی.
خلاصه داستان از کجا شروع شد که شیر خوردن شما تموم شد.
تا قطع شیر بیدارباش صبح رو توی پست قبلی نوشتم.
روز جمعه ی هفته ی پیش که جشن تولد شما بود، شما ظهر نخوابیدی. یعنی مامان هم اصلا وقت نداشت که برای خوابوندن شما تلاش بکنه. شب حدودای ساعت 9 بود که شیر خوردی و خوابیدی. شب نا آروم خوابیدی و صبح که از خواب بیدار شدی بازهم شی شی میخواستی و بهونه گیری میکردی. اصلا یکی دو روزی بود که بهونه گیر شده بودی. مثل همون صبح جمعه که با شرط و شروط بهت شیر دادم انقدر بهونه گرفتی.
خلاصه صبح شنبه یه تماسی با مشاور حوزه، خانم غروی، گرفتم و ایشون گفتن که خیلی طولش دادی و از همین امروز، دو روز بذار برای شیر ظهر و دو روز هم برای شیر شب و تمومش کن.
من با وجود خستگی بسیار از سه شب بی خوابی، شما رو برداشتم و باهم رفتیم کیدزکلاب مجتمع کوروش و شما یک ساعت و نیم بازی کردی. کلی هم شن بازی کرده بودی و حسابی خسته و گرسنه بودی. انقدر که از گرسنگی میخواستی بیای خونه و موقع خوردن نهار سر سفره میخواستی بخوابی!
خلاصه من هرچی شما رو بغل کردم و راهت بردم تاثیری نداشت و شما خوابت نمیبرد. چون خودم هم خیلی خسته بودم چندباری دعوات کردم :(
خلاصه اون روز طهر اصلا نخوابیدی و من با خودم فکر کردم که شما دیگه هیچ وقت ظهرها نخواهی خوابید! شب هم زود شیر خوردی و خوابیدی.طبق معمول روزهایی که اگر ظهر نخوابی خواب شبت به شدت نا آرومه، یک ساعت
بعد بیدار شدی و نا آرومی کردی و گیر دادی که حتما باید شی شی بخوری. اصلا یکی
دوشبی بود که بهونه گیر شده بودی. خلاصه ما دومرتبه به شما شی شی دادیم و خوابیدید و بعدش من از فرط ناراحتی و اومدم و زدم زیر گریه! احساس میکردم که توسل به حضرت علی اصغر هم دیگه جواب نمیده و کلافه شده بودم.
خانم غروی روزهای اولی که میخواستم شما رو از شیر بگیرم نماز توسل به حضرت علی اصغر رو پیشنهاد داده بودن که بخونم و من هم تنبلی کرده بودم و نخونده بودم. خلاصه اومدم و اون نماز رو خوندم. دو رکعت مثل نماز صبح و بعدش تسبیحات حضرت زهرا و صد مرتبه ذکر "الهی انشدک بدم المظلوم اقض حاجتی" و 14 مرتبه همین ذکر توی سجده. این نماز رو میشه یک یا شش یا چهل بار خوند. خلاصه ما با نیت 6 بار شروع کردم تا پایان از شیر گرفتن شما و انگار که آب روی آتش بود! خودم که خیلی آروم شدم.
روز دوم دیگه نرفتیم بیرون چون هر دو خسته بودیم به اندازه ی کافی! در کمال ناباوری شما وقتی راهت میبردم از من خواستی برات لالایی بخونم و سرت رو گذاشتی روی شونه ی من و خوابت برد. هرچند که یکی دوبار بهونه ی شی شی گرفتی ولی گیر ندادی!
روز سوم، من و شما از خونه رفته بودیم بیرون و جایی بودیم پر سر و صدا و باورم نمیشد به همین شیوه خوابت ببره!
روز چهارم صبحش رفته بودیم بیرون و در راه برگشت به خونه شما خوابت برد. از اون روز، سه شنبه می خواستم شیر شبت رو هم شروع کنم. برای همین از بابا خواستم که شما رو ببره به استخر تا حسابی خسته بشی. خودم هم مهمونی دعوت بودم نزدیک استخر! با اینکه خیلی خسته بودی دو ساعتی طول کشید تا توی رختخواب انقدر غلت بزنی تا خوابت ببره و باز در کمال ناباوری من خیلی سر شی شی خواستن بیتابی و بهونه گیری نداشتی.
چهارشنبه و پنجشنبه که مامان دانشگاه بود، هم ظهرها و هم شب ها رو توی ماشین خوابت برد.
جمعه ظهر خونه ی بابایی بودیم و از سر شیطنت و بازی اصلا نخوابیدی. اما شب هم راحت خوابت نبرد و وقتی داشتم پوشکت رو عوض میکردم یکهو خوابت برد!
تا رسیدیم به امروز ظهر که دیگه اصلا بهونه ی شی شی نگرفتی و خودت اومدی یه بالشت وسط هال خونه گذاشتی و پتو روی شما کشیدم و خوابیدی!
خلاصه اینکه خیلی این فرآیند از شیر گرفتن سخت بود. اما واقعا توسل به حضرت علی اصغر خیلی خوب جواب میده! من در اموری که به شما مربوط میشه هربار به ایشون متوسل شدم جواوب گرفتم بی بر و برگرد.
اما نکاتی که به تجربه ی من برمیگرده از این دوران برای مادرهای عزیزی که این پست رو میخونن:
اول اینکه طولانی شدن دوره ی از شیر گرفتن اشتباه محضه! من توی هر دوره ای که بیش از ده روز طول کشید محمدمهدی بیشتر اذیت شد و بهونه گیر شد. یه جور بلاتکلیفی داشتیم هر دوتاییمون. به هرحال نمیتونست تشخیص بده چرا مامان یه بار نمیده و یه بار دیگه میده!
ضمن اینکه هر دوره ی جدید رو در یکی دو روز اول بهتر باهاش کنار میومد.
دوم اینکه من باهاش خیلی منطقی صحبت میکردم که شی شی دیگه برات مفید نیست و شیر خوبه باید بخوری قوی بشی و اینه خاله شادونه و دونه ها همیشه این شعر رو میخونن که "شیر بخوره همیشه یه شیشه دو شیشه بچه ای که شیر بخوره هیچ وقت مریض نمیشه" و به بازی و خنده میکشوندم و تقریبا از بهونه گیریش کم میشد.
البته محمدمهدی پسر منطقی ایه.
از خانم غروی که پرسیدم البته گفتند از جملاتی مثل بزرگ شدی و اینها استفاده نکنید.
سوم اینکه محمدمهدی روز اول نخوابید و این موضوع من رو به شدت عصبانی و نگران کرد! توصیه میکنم اصلا عصبانیت به خودتون راه ندید و سعی کنید بچه رو دعوا نکنید وگرنه تنها چیزی که بعدش میمونه عذاب وجدانه و بس! ضمن اینکه بچه بیشتر لج میکنه و اصلا حرف شما رو گوش نمیده.
چهارم، به نظر من با قطع شیر دهی، بچه وارد مرحله ی جدیدی از زندگی خودش میشه. من این رو توی رفتارهای محمدمهدی به وضوح میبینم و فکر میکنم یه جور استقلال رو داره تجربه میکنه. چه بسا که نیازش به مواد غذایی دیگه خصوصا ویتامین و میوه جات بیشتر میشه و بهتر میخوره.
بازهم اگر چیزی یادم اومد مینویسم.
سلام عزیز دوسال و 4 روزه ی مامان!
بالاخره جشن تولد شما برگزار شد. با کلی مهمان های عزیز و یه کیک قشنگ و کلی کادوهای هیجان انگیز!
سلام عزیز دل مادر
این روزها و شب ها، دوران سختیه برای من و شما. برای شما که دلت میخواد از مامان شیر بخوری و باید بری توی ترک و برای من که طاقت بی قراری شما رو ندارم اما چاره ای هم ندارم.
بذار قضیه رو از اول یه دور خوب و مرتب تعریف کنم.
یکشنبه شب 5 بهمن که مصادف میشد با ولادت حضرت شاه عبدالعظیم و شب تولد دو سالگی شما به ماه قمری بود رفتیم حرم ایشون و به ایشون متوسل شدیم تا بتونیم راحت این دوران ترک رو بگذرونیم.
اولین قدم برای من ترک شیرهای بین دو زمان بیدارباش صبح تا خواب ظهر و بیدار باش عصر تا خواب شب بود. یعنی این چهارتا زمانی رو که گفتم بعلاوه ی شیر شب تا صبح هنوز میدادم.
نمیخواستم خیلی طولانی بشه ولی 12 روز طول کشید تا بریم سراغ قدم بعدی. علتش هم این بود که قدم بعدی شیر شب تا صبح بود و برای اون به کمک بابا نیاز داشتم که دو شب آخر نبود. از معایب این طولانی شدن این بود که شما اوایلش خیلی خوب سرت گرم میشد و حواست پرت میشد اما کم کم انگار که فهمیده باشی یه خبرایی هست و من نمیخوام بدم شما شی شی بخوری یه مقدار بدقلق شده بودی.
از شنبه شب ، 18 بهمن، قطع شیر شب تا صبح شروع شد. اون شب شما زود خوابیدی. از روزش هم خیلی خسته شده بودی چون خواب ظهر 20 دقیقه ای بیشتر نداشتی و این از حسن قضایا بود. ساعت 9 خوابت برد. ساعت 11 بیدار شدی و بابا اومد پیشت و آب داد و خوردی و بدون بهونه خوابیدی. اون شب بابا پیش شما خوابید و من از نگرانی خوابم نمیبرد. خیلی دعا کردم و به حضرت علی اصغر متوسل شدم. شما رو به خدا سپردم و از خدا خواستم خودش شما رو آروم کنه.
ساعت 2 بود که بیدار شدی و بهونه ی من رو گرفتی. بابا گفت که مامان خوابیده و وقتی بیدار شد میاد و به شما شی شی میده. نکته اینجا بود که شما فقط "مامان" میگفتی و بهونه گیری از شی شی نبود. یه ربعی طول کشید و آب خوردی و یه مقدار بابا بردت دم شیر ظرفشویی و
ارومت کرد و برگشتید توی اتاق. من فکر کردم خوابت برده که برای خوردن آب بلند شدم و رفتم آشپزخونه که نگو شما هنوز بیدار بودی و فهمیدی من از جلوی اتاق شما بلند شدم. با خوشحالی بابا رو صدا کرده بودی که مامان بیدار شد. بابا هم کلی از دست من شاکی شده بود. اما من بازهم نیومدم توی اتاق شما. فکر میکنم اینجای قضیه رو کار بدی کردم! شما بازهم کلی گریه کردی و خوابت برد. من هم 20 دقیقه ای توی
آشپزخونه موندم تا مطمئن بشم شما خوابی.
یک ربع بعدش دوباره بیدار شدی و بهونه گرفتی اما زود خوابیدی. ساعت یک ربع به سه بود که خوابت برد. ساعت یک ربع به 7 بود که یه نقی زدی و بابا بیدار شد و روی شما پتو کشید. ما رو برای نماز بیدار کردی. تقریبا نیم ساعت بعد بیدار شدی و تا بابا اومد پیشت زدی زیر گریه و مامان رو میخواستی و من اومدم پیشت. کلی خوشحال شدی و تا من رو دیدی گفتی "شی شی" و من هم شیر دادم خوردی.
دومین شب خیلی راحت تر بود. البته این بار هم شب زود خوابیدی و خیلی هم خسته بودی. اون روز رفته بودیم بیرون و شما بین ساعت 10 تا 11 صبح یه چرتی توی ماشین زده بودی و دیگه خوابت نمیبرد. این بود که ساعت 7 شب شام خوردی و 20 دقیقه به 8 خوابت برد.
ساعت 9.5 شب بیدار شدی و من اومدم پیشت و کلی به حضرت علی اصغر متوسل شدم که از من تقاضای شیر نکنی و الحمدلله فقط آب خوردی و خوابیدی. اون شب هم بابا پیش شما خوابید. ساعت 4 صبح بود که بیدار شدی. امشب دیگه تصمیم داشتم اگر گریه هات طولانی شد بیام که شما تا بابا رو کنار خودت دیدی جیغی سر دادی و آروم نمیشدی و من اومدم پیش شما. تا من رو دیدی طلب شیر کردی و من هم شما رو بغل کردم و با ذکر صلوات برای حضرت علی اصغر راهت بردم. دیگه به بابا گفتم که بره سر جای خودش بخوابه و خودم پیشت میمونم. آروم که شدی دیدم انگار خوابت نمیبره. قدرت خدا یه دفعه ای یه ضعف و گرسنگی به دل خودم افتاد و فهمیدم که گرسنه شدی. چون شب زود خوابیده بودی طبیعی بود. یه مقدار نون آوردم و همراه اب نصفه شبی نون خوردی. از نظر روحیه شکر خدا مشکل خاصی نداشتی. ساعت 5 بود که خوابت برد و من هم پایین تخت شما خوابیدم.
ساعت 7:30 بیدار شدی و اومدی پایین پیش من و شی شی خواستی و من هم گفتم باشه و یه مقدار استراحت کن تا بهت بدم و شما سرت رو گذاشتی روی ببعی و کنار من خوابیدی و یک ساعت بعدش کلا از خواب بیدار شدی و شیر خوردی.
شب سوم نه من و نه بابا کنارت نخوابیدیم و شما از 11:30 شب تا 7:30 صبح خوابیدی! 7:30 بیدار شدی و بهونه ی شیر گرفتی و من هم دادم و خوردی و خوابیدی تا ساعت 10 صبح!
شب چهارم هم همین طور بود و دیشب از ساعت 12:15 خوابیدی و 7:30 صبح امروز بیدار شدی. البته توی خواب یکی دوبار نق زدی ولی بیدار نشدی. از امروز صبح تصمیم گرفتم که برای این دو سه روزی که تعطیله و راهپیماییه و دورت شلوغه شیر بیدار باش صبح رو هم ازت بگیرم. برای همین صبح که بیدار شدی شیر ندادم بهت. اولش گریه میکردی و اشک میریختی که با ناز و نوازش ازت خواستم اشکاتو پاک کنی تا من غصه نخورم و سرت رو بذاری روی شونه ی من تا آروم بشی و بازهم با صلوات و توسل به حضرت علی اصغر شما رو راه بردم و شما روی شونه ی من خوابیدی. چند دقیقه بعد بیدار شدی و خواستی بری روی تخت خودت. دیگه هیچ اثری از بهونه گیری برای شی شی نبود. یه مقدار روی تختت غلت زدی و بعد از یه ربع سرت رو گذاشتی روی ببعی و خوابت برد ...
پ.ن: اول تصمیم داشتم شیر بیدارباش صبح و قبل از خواب ظهر رو که خیلی بهش وابسته ای رو از همه دیرتر بگیرم. ولی بعدش به این نتیجه رسیدم که اتفاقا اونی که بهش وابسته تری رو باید زودتر بگیرم تا براش جایگزین داشته باشم که خیلی اذیت نشی!
سلام پسر نازم
دیشب حوالی ساعت 4:30 یه صدای نقی ازت شنیدم و اومدم توی اتاقت و دیدم خوابی هنوز. خواستم کنارت بخوابم اما با خودم گفتم بذار بفهمه من کنارش نیستم و کم کم عادت کنه.
ساعت 5:30 بود که از خواب بیدار شدم یهو و دیدم شما کنار تخت من ایستادی و داری منو تماشا میکنی. تا بلند شدم بدو بدو رفتی توی اتاق خودت و روی بالشت روی زمین خوابیدی. جالب بود که روی لبهات هم خنده بود. و جالب تر که از من شی شی نخواستی! البته ده دقیقه ی اول.
خوشحال شدم از اینکه به راحتی قبول کردی که جدا بخوابی.
تا حدود نیم ساعت، شاید هم بیشتر داشتی این ور و اونور میشدی تا خوابت ببره. نمیدونم دقیقا کی خوابت برد چون من هم خوابم برده بود ؛)
سلام پسر عزیز مامان
فردا پنجم ربیع الثانیه و دوسال قمری شما به پایان میرسه.
تا دیشب خیلی شک داشتم در گرفتن شما از شیر، اما دیشب به یقین رسیدم که میخوام این کار رو انجام بدم. دیشب ساعت 12 خوابیدی و 3و نیم یه نقی توی خواب زدی و من اومدم توی اتاقت و همونجا خوابیدم. ساعت 4 و نیم بود که بیدار شدی و کلی گریه کردی! نمیدونم خواب بد دیده بودی یا خارش داشتی یا چه مشکلی اما حتی نمیگفتی که شیر میخواهی. خلاصه من هم بعد از کلی نوازش بلندت کردم و شیر دادم و آروم شدی و خوابیدی. موقع گذاشتنت روی تخت توی یه ارتفاع کم از دستم افتادی. احساس کردم داری سنگین میشی و من واقعا دیگه به این شکل توان شیر دادنت رو ندارم. صبح که از خواب بیدار شدم دیدم کمر، دست و گردنم خیلی درد میکنه! و اینجوری بود که مطمئن شدم با همه ی ناراحتی ای که خودم از این کار دارم ولی باید انجامش بدم.
بعد از اینکه متوجه شدم امروز روز ولادت حضرت شاه عبدالعظیم حسنی هست هم عزمم جدی تر شد و تماسی با بابا گرفتم و خواستم تا انار شیرین پیدا کنه و بخره و شب هم برنامه ی حرح بگذاریم تا از اونجا شروع بکنم.
یکی از دوستانم علاوه بر روش کتاب ریحانه ی بهشتی نوشتن سوره ی بروج و قرار دادن توی لباست رو توصیه کرد.
حالا بازهم در مورد ادامه ی جریانات اینجا خواهم نوشت :)
