چهل روزگی

سلام عزیزکم که قربون خواب بهاریت برم

عشق مادر، شما از پریشب تا حالا بیشتر وقت رو خوابیدی. هوای بهار حسابی شما رو گرفته و تقریبا هربار که بیدار شدی شیر خوردی یا بلافاصله خوابت می برد یا توی چرت بودی و زود می خوابیدی.

پسر قشنگم، تا یک ساعت و نیم دیگه 43 تا 24 ساعت از زندگی شما سپری میشه. پریروز که چهلم شما بود متاسفانه نتونستم بیام و برات بنویسم.

آخه مامان اون روز مهمون داشت و فرصت نکرد که برات بنویسه. دوستای مامان و بابا برای دیدن شما اومده بودن و شام هم در خدمتشون بودیم. شما هم مثل همیشه پسر خیلی خوبی بودی.

یه همبازی هم داری به اسم آقا محمدباقر. 4 روز از شما کوچکتره. شما شنبه به دنیا اومدی و ایشون 4شنبه. پسر خاله طاهره است که اون هم اومده بود و البته از شما خیلی خیلی آرومتر بود ؛)

خلاصه عزیزمامان، یکی دو ساعت قبل از اینکه مهمونا برسن شما رو بردیم حمام کردیم. البته بابا از ساعت 5 داشت تلاش میکرد شما رو بیدار کنه که ببره حمام ولی شما از خواب نازت بیدار نشدی که نشدی. آخرسر ساعت حدود 7 و ربع بود که من دیگه گفتم یواش یواش بیدارت کنم که دیگه یکدفعه ای خودت بیدار شدی و سرحال و قبراق رفتی حمام. این اولین بار بود که وقتی از حمام اومدی بیرون با اینکه گرسنه بودی ولی زود گریه ات بند اومد. مامان هم یه بلوز و شلوار قرمز تنت کرد و متاسفانه فرصت نکرد از شما عکس بگیره.

محمدمهدی مامان، روز چهلم شما که رد شد انگار کلی بزرگ شدی. شب قبلش، می تونم بگم از ساعت 6 عصر تا 2 نصفه شب بیدار بودی. سرجمع یک ساعت نخوابیدی. نمیدونم چی شده بود ولی ساعت 2 که خوابیدی، تا 6 صبح از خواب بیدار نشدی و مامان 4 ساعت راحت خوابیدی، از نشونه های دیگه ی بزرگ شدنت هم اینکه این دو شب گذشته هم شبها زودتر از 4 ساعت برای خوردن شیر از خواب بیدار نشدی. البته فکر کنم قضیه همون خواب بهاریه ؛) چون از دو ساعت که میگذره شروع می کنی به صدا کردن توی خواب ولی بیدار نمیشی و از اونجا که نمیشه بیدارت کرد و بهت شیر داد باید صبر کنم تا شما خودت از خواب بیدار بشی.

راستی مامانی، این رو گفتم یاد یه خاطره ای از اولین روزت افتادم که فرصت نشد اینجا بنویسم.

روز اول که از بیمارستان اومده بودیم خونه، شما خواب خواب بودی، تا چند ساعت هیچی شیر نخوردی، همه می گفتن بیدارش کنید و بهش شیر بدید، اما هرچی تلاش کردیم شما بیدار نشدی که نشدی. به قول خانمی، شما خیلی به خوابت اهمیت میدی. حتی بیشتر از غذا ؛)

خلاصه اینکه دیشب هم که خونه ی باباجون بودیم می گفتن خیلی تغییر کردی.

پسر گلم، الان که می خوام این پست رو بذارم روی وبلاگ ساعت نزدیک 11 شبه و من ساعت 3 بود که شروع به نوشتن کردم. از 3:30 که شما بیدار شدی و گرسنه شده بودی تا الان وقت نکرده بودم پستم رو تکمیل کنم. البته کلی دنبال یه عکس قشنگ از روز چهلمت گشتم که پیدا نکردم.

برای همین هم یه عکس تپل دیگه از شما میذارم اینجا تا بعدا که می بینی از جذبه ات حال کنی.

سفرنامه

محمدمهدی مامان، در ادامه پست قبلی ادامه سفرنامه رو برات می نویسم.

من و شما و بابا، تا روز دوم عید قم بودیم. توی این چند روز که قم بودیم خیلی مهمون اومد و رفت و شما رو دیدن.

عصر روز دوم فروردین بعد از نهار که مهمون مامان جون بودیم و خاله خدیجه ی بابا هم اونجا بودن راه افتادیم به سمت یزد. راستش هدفمون از یزد رفتن دیدن بابابزرگ یا به قول بابا جد بزرگ بود. در واقع می خواستیم بابابزرگ شما رو ببینه.

سر راه یه 20 دقیقه ای بابا ماشین رو زد کنار تا مامان به شما شیر بده بخوری. برخلاف اون چیزی که فکر می کردم که شما تا خود یزد بخوابی، زمان خیلی کمی رو خوابیدی و بیشتر بیدار بودی. خلاصه بعد از 5 ساعت رسیدیم به یزد. باباجون و خانمی کلی از دیدن شما خوشحال شدن.

شما هم از بابابزرگ هم رونما گرفتی و هم عیدی. عیدی باباجون رو هم با دستای خودت گرفتی :)

فردای اون روز هم خاله زهرا با ریحانه و علی اومدن پیش ما. عمورضا تا شما رو دیدن به شما عیدی دادن.

عزیزدل مادر، یه چند روزی هم یزد بودیم.

یه شب باباجون و خانمی رفتن و کله پاچه خریدن و برای فردا صبحش پختن. روز چهارم فروردین صبح بعد از خوردن کله پاچه، یه خورده شما رو گذاشتیم جلوی آفتاب تا آفتاب بگیری. خاله زهرا تصمیم گرفت شما رو ببره حمام. پسر گلم خاله می گفت شما زیر دوش خوابت می برد ؛) خاله هم فهمید که شما چقدر آب بازی رو دوست داری و زیر دوش خیلی پسرخوبی هستی.

عصر روز چهارم فروردین من و بابا می خواستیم یه سر بریم بیرون و خرید کنیم. چون بردن شما به بیرون ممکن بود اذیتت کنه، من شیر شما رو دادم خوردی سیر شدی و پوشکت رو هم عوض کردم و گذاشتم پیش خانمی. سه ساعتی من و بابا بیرون از خونه بودیم. توی این سه ساعت من دل توی دلم نبود که الان بیدار میشی و گرسنه میشی. بعد از سه ساعت ما برگشتیم خونه. دیدم شما خواب خوابی. خانمی گفت شما توی این مدت خیلی پسر خوبی بودی. لباس شما رو پوشونده بود ولی شما از خواب بیدار نشده بودی.

عشق مادر، صبح روز پنجم ما از یزد حرکت کردیم به سمت قم. مثل زمان رفتن این بار هم یه نیم ساعتی بابا نگه داشت تا شما غذا بخوری. اما این بار شما خیلی اذیت شدی. آخه آفتاب از پشت سر ما بود و کلا توی سر و صورت ما می خورد. برای همین خیلی خسته شدی. حدود ساعت دو و نیم بود و ما برای نهار رسیدیم به قم. نمی دونی مامان جون و عمه ها از دیدن شما چقدر خوشحال شدن. تا رسیدیم مامان جون اومد سریع دم در تا زودی شما رو ببینه.

اون شب توی خونه باباجون و مامان جون شما خیلی بی تابی کردی. البته همه اش خستگی راه بود که توی تن شما مونده بود. برای همین هم من و بابا تصمیم گرفتیم که شب رو بر گردیم خونه ی خودمون.

حدودای ساعت یک رسیدیم خونه خودمون و به این صورت اولین مسافرت شما به پایان رسید.

سال نو، اولین سال تحویل زندگی، اولین سفر زندگی

سلام پسر گل مامان

نمی دونم دقیقا چند روزه که برات هیچی ننوشتم، اما الان که دارم برات می نویسم 39 روز کامل از ورود قشنگ شما به دنیای مامان و بابا گذشته و وارد روز چهلم زندگی شدی.

عزیزک مامان، شما توی هر شب از این 39 شب یه مدل بودی. یه شب راحت و آسوده می خوابیدی و فقط دو ساعت به دو ساعت پا میشدی و شیر می خوردی، یه شب هم انقدر گریه می کردی که من و بابا نمی دونستیم چی کار کنیم. البته این رو هم بگم که ساعت بیداری شما معمولن 2 تا 4 نصفه شبه.

عزیز دل مادر، توی این مدت شما خیلی بزرگ شدی، امروز بابا شما رو وزن کرد. با لباس 5 کیلو و 300 گرم بودی. قدت هم کلی بلندتر شده. انقدر که خیلی از لباسهات دیگه اندازت نمیشه.

توی این مدت شما دو تا مسافرت رفتی. اولین مسافرت های زندگیت.

روز 28 اسفند من و بابا به کمک شما ساعت 8 از خواب بیدار شدیم. من که از چند روز قبل مشغول آماده شدن برای سفر بودم شروع کردم به جمع کردن بقیه وسایل. خلاصه بعد از کلی کار و تلاش ساعت 11 و نیم از خونه رفتیم بیرون. مقصد اول ما بهشت زهرا بود و سر خاک مامانی شما. رفته بودیم تا شما رو به مامان نشون بدیم. 

خلاصه بعد از بهشت زهرا راه افتادیم به سمت قم. خونه ی مامان جون و باباجون پدری ؛) در بدو ورود به قم رفتیم دور حرم حضرت معصومه و عرض ادبی کردیم و سلامی کردیم.

حدودای ساعت دو و نیم بود که رسیدیم به خونه. نمی دونی مادرجون، همه دلشون برای شما تنگ شده بود. مخصوصا مامان جون، خیلی زیاد. خلاصه اون چهار شب و پنج روزی که اونجا بودیم شما بغل عمه ها خیلی حال کردی. عمه لیلا تخصص توی خوابوندن شما داشت. عمه فاطمه هم توی آروغ گیری شما استاد شده بود :)

خلاصه اینکه مامان توی اون چند روز کلی استراحت کرد و تا تونست خوابید، مخصوصا روز اول که قلمبه ی مامان و بابا سه ساعت به سه ساعت می خوابید. البته شبهای قم هم کلی بی خوابی به مامان جون دادی. یه شب انقدر گریه کردی من و بابا مجبور شدیم سوار ماشینت کنیم و بریم حرم. توی ماشین خوابت برد و کل زمانی که توی حرم بودیم رو خواب بودی و البته این هم اولین زیارت شما بود :)

روز 28 و 29 اسفند گذشت و سی ام اسفند روزی بود که سال تحویل میشد. سال شما هم برای اولین بار در کنار مامان و بابا و عمه ها و عموها، پسرعمه و مامان جون و باباجون شما تحویل شد. لحظه ی تحویل سال شما خواب بودی. همه می گفتن تا آخر سال همش می خوابی :)

محمدمهدی من، بدون اغراق می تونم بگم که این بهترین سال تحویل زندگیم بود با حضور شما. 

پرخوری

سلام عزیز دل مامان که 22 روز و یک ساعت و 30 دقیقه ای شدی.
بالاخره بعد از دو سه روز مامان فرصت کرد تا بشینه پای کامپیوتر و وبلاگ شما رو به روز بکنه.
عزیز دل مادر، این دو سه روزی که گذشت برای شما و مامان و بابا خیلی سخت بود. آخه شما دائم بی تابی می کردی و شب که میشد گریه و زاری و جیغ و فغان. همش دوست داشتی شیر بخوری و در عین حال دوست نداشتی بخوری.
تا اینکه دیروز بردیمت پیش آقای دکتر. هزار ماشاالله وزنت با لباس شده بود 4.5 کیلوگرم. آقای دکتر همه جای شما رو معاینه کرد و گفت که همه چیز خوبه و الحمدلله آقا پسر ما سالم سالمه. وقتی به دکتر گفتم که چند روزه که خیلی بی تابی و مدام شیری که خوردی رو بر می گردونی گفت که وزنت نشون میده که پرخوری کردی. خلاصه اینکه قرار شد هر.قت شما دلت شیرخواست بهت ندیم! چون خیلی وقتا گرسنه نیستی و همینجوری می خوای بخوری! اما نمی دونی عزیز دلم دیشب برای اینکه زیر 2 ساعت و نیم به شما شیر ندیم چه بلایی سر مامان و البته بیشتر سر بابا نیاوردی. چون مسئولیت نگهداری شما اینجور وقتا افتاد گردن بابا. آخه مامان دو شب بود که نخوابیده بود.
خلاصه اینکه بگذریم جگر مامان. بریم سراغ حرفای خوب.
تا یادم نرفته از حرکت خارق العاده شما بگم وسط گریه و زاری دو شب پیش. وقتی که بابا شما رو روی شکم خوابونده بود همینجوری که جیغ می زدی و گریه می کردی خودت رو در یک حرکت برعکس کردی. من و بابا کلی ذوق کرده بودیم و دیگه هرکار کردیم که این کار رو دوباره تکرار کنی نکردی که نکردی.
دیگه جونم برات بگه که پسر گل من نه تنها روز به روز داره تواناییهاش بیشتر میشه بلکه بغلی هم شده. شما معمولا نصفه شبا ساعت 2 تا 4  بیداری! دیشب اصرار داشتی که توی بغل مامان و رو به اتاق باشی تا بتونی همه جا رو خوب خوب نگاه کنی. اون هم نه اینکه مامان یکجا بشینه. بلکه مامان باید راه میرفت. تا آقا پسر بتونه همه جا رو خوب ببینه.
جگر مامان. قرار شده که فعلا از عکسای شما چیزی اینجا نذاریم. آخه میترسیم یه وقت پسرکمون چشم بخوره ؛)

خوب دیگه پسر گلم. برای امروز بسه. مامان دیگه ذهنش کار نمی کنه از اتفاقات دو سه روز گذشته بنویسه. بهتره تا شما هم خوابی مامان بیاد کنار شما بخوابه و استراحت کنه تا بابا بیاد.
تا بعد ...

19 روزگی

سلام پسر قشنگ مامان

امروز پنجشنبه است و ما الان در بیستمین روز از زندگی شما هستیم. درواقع 19 شبانه روز و 4 ساعت و 30 دقیقه از ورود شما به این دنیا میگذره. 

عزیز مامان، هرروز که میگذره توانایی های شما هم بیشتر میشه. اگر از ساعت بیداریت که داره بیشتر میشه بگذریم، حرکاتت هم داره روز به روز تغییر می کنه. امروز وقتی توی بغل مامان از اتاق خواب اومدیم بیرون شما با دید جستجوگرانه اطراف رو نگاه می کردی. امروز هروقت هم که من با شما صحبت می کردم بیشتر حواست به اطراف بود.

عزیز دل مامان، شما هرروز داری بزرگتر میشی و من و بابا لحظه لحظه های زندگی شما رو پشت سر میگذاریم. راستش رو بگم هر روزی که میگذره دلم برای روز قبلت تنگ میشه. شیرینی حضور شما انقدر زیاده که همه ی سختی هایی که نگهداری و مراقبت از شما داره رو تحت تاثیر قرار میده. دیگه از این سختی ها چی بگم که هرروز یه چشمه اش رو به ما نشون میدی ؛) از جیش کردن نصفه شب روی فرش خونه، موقع باز کردن پوشکت گرفته تا خودزنی و جیغ و داد موقع گرسنگی :)

راستی پسرم، امروز یه برف خیلی قشنگی اومد، راستش رو بخوای زمستون امسال به جز یکدفعه ی خیلی کم دیگه برف نیومده بود. اما نیمه های شب دیشب وقتی شما و مامان دوتایی با هم بیدار بودین، زمین سفید سفید شده بود از برف. این هم اولین برف زندگی شما بود.

عزیز دل مامان، شما الان بعد از حدود 2.5 ساعت بیداری پیچیده شده لای پتو از سرما، به یه خواب ناز فرو رفتی و بابا هم یه ساعتی میشه که داره کاغذهاش رو مرتب می کنه (این هم البته از برکات حضور شماست که بابا بعد 4 سال داره کیف هاش رو مرتب می کنه؛) ). 

این عکس هم مال ساعتی قبل از خواب رفتن شماست که از گشنگی داشتی جیغ می کشیدی و مامان می خواست نماز بخونه و بابا مجبور شد به شما پستونک(یا همون هَم) بده. از این حالت یه فیلم هم موجوده که خیلی دیدنیه :)

17 روزگی

پسرک عزیزم که همه ی دنیای منی،

سلام

عزیزم عمه فاطمه امروز صبح رفت خونشون. بنده خدا خیلی زحمت کشید این یک هفته که اینجا بود و برای مامان کمک بزرگی بود. حتما باید بعدا براش جبران کنیم(دوتایی) :)

دیشب هم خاله زهرا اومده بود اینجا تا به شما سر بزنه. کلی باهات حرف زد و بیدار نگهت داشت. چشمات داشت از خواب می رفت ولی خاله نمیذاشت بخوابی :) لباسهات رو هم عوض کرد تا پسر گرمایی من یه خورده خنک بشه :)

شب هم که بابا اومد کلی باهات بازی کرد و بابا هم همه سعی خودش رو کرد و شما رو یک ساعت بیدار نگه داشت. برای همین شکر خدا دیشب خیلی خوب خوابیدی.

الان هم اینجا خوابیدی و من هم منتظرم تا این سری که بیدار شدی باهات بازی بکنم.

راستی پسرکم ، امروز از صبح داره بارون خیلی خوبی میاد، البته این بارون از دیشب شروع شده و هوا خیلی تمیزه. به قول بابا از روزی که
شما به دنیا اومدی هر روز هوا خوب و تمیز بوده. قدمت خیلی خیر بوده ؛)

خواب راحت

سلام عزیزک دلم که فدای تمام شیرینی ها و لبخندات بشم
محمدمهدی من، دیروز می خواستم از شیرینی خواب شب قبلت کنار بابامحمود بنویسم که نزدیک سه ساعت بغل تو بغل بابا آروم خوابیده بودی. قبل خواب هم بابا محمود حمامت کرده بود و حسابی خسته بودی.

اما عزیز دلم نمی دونم دیشب چی شده بود که شما انقدر بی قرار بودی. اغراق نمی کنم اگر بگم از ساعت 3 نصفه شب تا 8 صبح بیدار بودی. آخرسر دیگه اشک مامان رو درآوردی، چون نمی دونستم چی کارت باید بکنم. نه شیر می خوردی نه بغل می موندی. وقتی می خوابوندمت هم بی قراری می کردی. اما الان خیلی آروم و راحت و ناز خوابیدی.

عکس روز 14

پسر گل مامان، این هم یه عکس از 14 روزگی شما،

مامان داشت کلاه های شما رو روی سرت امتحان می کرد :)

پ.ن: عمه زینب، این هم یه عکس از محمدمهدی. سعی می کنم هر روز یه عکس جدید ازش بذارم. فقط براش اسفند دود کنید و "و ان یکاد" بخونید یه وقت پسرمون چشم نخوره :)

روز چهاردهم زندگی

سلام محمد مهدی مامان

حال پسر مامان خیلی خوبه :) الحمدلله. چون دیگه 14 روزه که عزیز دل مامان توی این دنیا و توی بغل مامانه.

پسر گل مامان. دقیقا دوهفته پیش این موقع مامان توی بیمارستان منتظر بود تا کارهاش انجام بشه و روونه ی اتاق عمل بشه. ساعت سه و نیم برام وقت اتاق عمل دادن. تا خانم دکتر بیاد و کارهای شما انجام بشه ساعت چهار و نیم شد که بدن مامان بی حس شد و خانم دکتر کار خودش رو شروع کرد. عزیز دل مادر، کمتر از 5 دقیقه بعدش شما به دنیا اومدی. من نمی تونستم کار خانم دکتر رو ببینم اما از صدای حرف زدنش که به پرستار گفت بندناف رو ببره فهمیدم که شما به دنیا اومدی و لحظه ای بعد صدای گریه ی شما ...

لحظه ی شنیدن صدای گریه ی شما رو توی دنیا با هیچ چیزی حاضر نیستم عوض کنم. با هیچ چیز ... اون لحظه اشکم سرازیر شد و از خدا برای شما سه تا چیز خواستم، سلامتی، عاقبت به خیری، سرباز امام زمان بودن. و مطمئنم که دعای اون لحظه من برای شما تحقق پیدا می کنه .

عزیز دل مامان، توی این دوهفته با به دنیا اومدنت شادی و نشاط رو به خونه ی ما آوردی. و البته بی خوابی رو ؛)

دو هفته است که مامان و بابا شبا خواب ندارن. طفلکی بابا که تازه هرروز صبح هم باید بره سر کار.

توی این دو هفته شما خیلی رشد کردی و بزرگ شدی. از شب اول و توی بیمارستان به همه ی حرفای ما دقیق گوش می کردی. گردنت رو هم بالا میاوردی. چند روز که گذشت گردنت رو رو به عقب می چرخوندی تا بابا رو که شما رو روی بالش خوابونده بود تا آروغتون رو بگیره نگاه کنی.

از دیشب هم همه ی حرفمون با بابا اینه که داری بزرگ میشی. به حرفای ما گوش می کنی و واکنش نشون می دی. بعضی وقتا که من با شما حرف می زنم می خوای جو.ابم رو بدی اما نمی تونی ؛)

قلمبه ی بابا! از روز دوشنبه هفته پیش هم عمه فاطمه اومده و پیش ما مونده. خدا خیرش بده  عمه فاطمه رو که اگه نبود من با وجود وروجکی مثل شما تلف میشدم :)

دیگه خلاصه اینکه دیشب دهن ما رو سرویس کردی و یه ساعت به یه ساعت از خواب بیدار شدی. الان هم با خیال راحت گرفتی خوابیدی :) و هر از چند گاهی هم یه صداهایی از خودت درمیاری.  مامان هم با خیال راحت داره برای شما این پست رو می نویسه. 

خیلی دوستت دارم پسر عزیز مادر ...

لا حول و لا قوه الا بالله ...

 وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ  وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ